Siedemnasty cz. II

- Czy ty jesteś nienormalna?! Co ci odpierdoliło co?! Czy ty sobie zdajesz z tego sprawę jakie mogą być tego skutki tego, co przed chwilą zrobiłaś?! Pierdol się! – Justin krzyczał na obojętną Alex, która tylko co chwilę poprawiała swoje blond włosy i śmiała się pod nosem. Nicole patrzyła z niedowierzeniem na przyjaciółkę i po części współczuła Justinowi.

- Czemu jesteś taka? – brunetka w końcu zabrała głos.

Alex spojrzała się na nią kpiąco.

- Zawsze taka byłam – prychnęła pod nosem.

- Nie byłaś – Nicole szepnęła. Dała krok do przodu.

- No proszę cię… Po prostu uświadomiłam sobie jak bardzo jesteście nudni i zapatrzeni w Vanessę. Ona jest dla was jakimś Guru, nie wiadomo z jakich powodów – z jej twarzy nie znikał kpiący uśmiech.

Justin odwrócił się energicznie do dziewczyny i spojrzał na nią ze wściekłością.

- Odpierdol się od Vanessy – syknął.

- Jakoś nie krzątała się w twojej głowie, kiedy się ze mną pieprzyłeś – blondynka cmoknęła powietrze w stronę chłopaka.

- Zamknij się! – Justin krzyknął. Nicole podeszła do chłopaka i pogładziła go przyjaźnie po ramieniu, aby uspokoić go w jakiś sposób.

- Teraz z nią się będziesz pieprzyć? Wiesz… masz takie zamiłowanie do przyjaciółek Vanessy. To co Nicole? Kiedy podzielisz się ze mną pikantnymi faktami? – kpiła z dwójki. Tym razem to Nicole puściły nerwy i spojrzała się morderczym wzrokiem na blondynkę.

- Jeszcze raz powiesz coś takiego…

- To co? – zaśmiała się.

- Pożałujesz. Mam już ciebie dosyć. Nie waż się nazywać moją przyjaciółką – powiedziała spokojnie. Blondynka zaśmiała się i poszła do swojego auta. Po chwili odpaliła silnik białego audi i odjechała spod ośrodka.

- Musimy wszystko powiedzieć Sheanowi – Justin spojrzał się zrezygnowany na Nicole.

- Tak. Zadzwonię do mamy, aby powiedziała mu, żeby w żadnym wypadku nie spotykał się z Alex – wyciągnęła komórkę i wybrała numer do swojej mamy. Justin w tym czasie poszedł do auta i podjechał pod stojącą w rogu parkingu Nicole. Pochylił się i otworzył jej drzwi.

- Masz z nią nie rozmawiać. Nagada ci bzdur. Przyjedziemy z Justinem i ci to wszystko wytłumaczymy – dyskutowała przez telefon wsiadając.

Zamknęła za sobą drzwi, a Justin ruszył autem. Chłopak domyślił się, że Nicole rozmawiała z Sheanem.

Dziewczyna wymieniła z bratem jeszcze kilka zdań, wyraźniej spokojniejsza. Kiedy schowała telefon do kieszeni, Justin spojrzał na nią.

- I jak?

- Dzwoniła już do niego, ale posłuchał mnie i obiecał, że do niej napisze i odwoła spotkanie – odetchnęła z ulgą.

- Suka – syknął chłopak.

- Nie mów tak o niej – Nicole spojrzała się na Justina błagalnym wzrokiem. Nie odpowiedział nic, tylko skinął głową.

Do końca podróży żadne z nich się nie odzywało. Po części nie mieli już siły komentować sprawy z Alex, a po drugie, ich głowy zaprzątała myśl jak powiedzieć to wszystko Sheanowi. Nim się obejrzeli stali już pod domem Nicole.

- Dzień dobry – Justin przywitał się z mamą Nicole.

- Shean nigdzie nie wychodził? – brunetka spojrzała się na mamę.

- Nie – kobieta uśmiechnęła się do Justina i odpowiedziała mu skinieniem głowy.

- A Alex tutaj nie było? – Nicole kontynuowała swój wywiad.

- Była, ale Shean nie pozwolił mi jej wpuścić – zdziwiona spojrzała na córkę.

- A gdzie jest teraz?

- Nicole, co ci dzisiaj odbiło? W pokoju u siebie. A gdzie może być? – kobieta zaśmiała się.

Oboje poszli na górę i skierowali się do pokoju Sheana. Dziewczyna zapukała delikatnie w drzwi brata, a następnie weszła do pomieszczenia z Justinem.

- Możecie powiedzieć mi o co w tym wszystkim chodzi? – chłopak chodził w tą i z powrotem po pokoju, mocno uderzając piętami o podłogę co dawało głuchy odgłos, który roznosił się po pomieszczeniu.

- Nerwy zostaw na później bo będą ci potrzebne – Justin usiadł na fotelu, a Nicole na łóżku. Shean stanął po środku pokoju i wpatrywał się zdezorientowany w dwójkę.

- O co chodzi? – powiedział dobitnie. Justin spojrzał się na Nicole, która uśmiechnęła się do niego zaciskając usta w cienką linię.

- Chodzi o Alex i o mnie – Shean zmierzył Justina wzrokiem.

- A co Alex ma do ciebie? – zmarszczył brwi.

- Spaliśmy ze sobą – wydusił. Shean na początku nie wiedział co zrobić, ale potem podszedł do Justina pewnym krokiem i wymierzył mu cios w szczękę. Justin pod siłą uderzenia przechylił się do tyłu, a upadając trącił ręką lampkę, która stała obok niego. Ta rozbiła się, kalecząc chłopaka w dłoń. Zaraz potem Shean rzucił się na Justina i zaczął okładać go pięściami. Ten nawet się nie bronił. Dobrze wiedział, że mu się należało.

- Zostaw go! – usłyszał gdzieś w oddali krzyk Nicole. – Daj mu to wytłumaczyć! – szarpała brata za ramię.

- A co jest tutaj do tłumaczenia?! – podniósł się i zdyszany krzyknął na Nicole.

- Dużo – odeszła od brata i pomogła wstać zamroczonemu Justinowi. Postawiła przewrócony fotel i posadziła na nim chłopaka. – Idź po szufelkę i po apteczkę – zwróciła się do brata.

- Dla tego skurwiela? – syknął.

- Cholera masz iść! – dziewczyna krzyknęła. Shean wyszedł mamrocząc coś pod nosem. – Dobrze się czujesz? – zwróciła się do Justina, który siedział kołysząc się na fotelu.

- Nie wiem – jęknął zaciskając dłonie w pięści. – Cholera – syknął z bólu.

- Pokaż – Nicole chwyciła jego dłonie i zaczęła je dokładnie oglądać. – Nie ma szkła i chyba nie trzeba szyć – skwitowała. Po chwili w pokoju pojawił się Shean ze szczotką, apteczką i workiem lodu.

- Masz – wcisnął apteczkę siostrze do dłoni.

- Pozamiataj to szkło – powiedziała szukając w apteczce gazy.

- Cholera czemu ja? – warknął.

- Justin ma całe pokaleczone dłonie, chyba że wolisz go opatrzyć – nic nie odpowiedział tylko posłusznie zaczął zamiatać potłuczoną lampę. Nicole w tym czasie oczyszczała rany Justina na dłoniach, a zaraz potem zawijała je bandażem. Potem oczyściła rozciętą wargę i wytarła zaschnięte smużki krwi z całej twarzy.

- Przyłóż to do oka – podała Justinowi worek z lodem, a ten posłusznie przyłożył go do oka.

- Więc jaka jest ta wasza historia? – Shean spojrzał się na Justina.

- Ja ci powiem bo mnie chyba nie pobijesz? – Nicole spojrzała wściekła na brata.

- Ciebie nie, ale jego tak – kiwnął w stronę Justina.

- Należy mi się – mruknął pod nosem.

- Jakiś ty szlachetny – zironizował.

- Zamknijcie się! – Nicole podniosła głos. Dwójka na raz zamilkła. – Dziękuję – powiedziała uprzejmie do chłopaków.

- No to zacznij gadać – Shean usiadł na łóżku i spojrzał z wyczekiwaniem na siostrę.

- Więc Justin spał z Alex, ale ona temu jakoś specjalnie nie zaprzeczała, a nawet jej się to podobało bo od zawsze się kochała w Justinie. Kiedy on postanowił to przerwać, pojechała do Vanessy i jej wszystko wypaplała. Nie wiemy jakie mogą być tego skutki. Wszystko może nie byłoby takie złe, gdyby nie zmyśliła, że ja też sypiam z Justinem i tego nie powiedziała Vanessie – podeszła do zdziwionego brata i objęła go ramieniem. – Ona nie jest taka za jaką ją uważamy. To nie jest stara Alex. Ona czerpie z tego satysfakcję.

- Nie wiem co powiedzieć – Shean westchnął zrezygnowany.

- Justin nie jest tutaj bez winy, ale nie ponosi jej w tak dużym procencie jak Alex – Nicole spojrzała na Justina, który przykładał sobie lód do i tak napuchniętego oka.

- Co ja mam zrobić? – spojrzał na siostrę.

- Zakończyć związek z Alex. Tylko najpierw wysłuchaj jej wersji i dopiero wtedy przekonasz się jak bardzo się zmieniła.

- Nie wierzę – schował twarz w dłonie.

- Mi też było w to trudno uwierzyć, ale sama się przekonałam, że to już nie jest nasza przyjaciółka.

_______________________________________________

Uwaga! Robię listę obecności! KAŻDY kto czyta tego bloga niech napisze komentarz. Bardzo was proszę. Niech to będzie serduszko, emotka, cokolwiek. Chciałabym po prostu wiedzieć ile mam czytelników.